पश्चाताप २

आज परीले उनको साथीको मोबाईलबाट आफ्नो श्रीमानको आवाज सुनेदेखी मनमा झन कौतुहलता र खुल्दुलि बढ्न थाल्छ…र मनमनै सोच्न र कल्पना भित्र डुब्न पुग्छ,
किन मेरो मोबाईलमा फोन नगरी उहाँकी बहिनीको मोबाईलमा किन फोन गरेको होला..? के सांन्चै म देखी त्यस्तो बिनी उहाँ रिसाई सकेकै हो र…? सायद कतिदिन पहिले नै काठमाण्डौं आईसकेको हो की, या आज मात्र आएको हो,
कसरी थाहा पाऊँ मैले यो सब कुरो, को संग गएर सोधौ…..! यस्तै मनमा सोच्दै बसीरहेकी थिई।
अचानक टिननन्.. मोबाईलको घण्टीले परीलाई झसंग बनाई दिन्छ,
अगाडि टेबुल माथि राखेको मोबाईल दायाँ हातले बिस्तारै अठाऊदै कसको नम्बर हो भनि हेर्छ,
अनि अनुहारमा जलन र आस्चर्यको भावना ल्याऊँदै मनमनै बोल्न थाल्छ।
ओह..ए्..यो नम्बर त अहाँकै दिदीको घरको हो नि…!,
सायद दिदीकोमा पुगिसक्नु भो होला, (मनमनै सोच्दै मोबाईल कान सम्म् बिस्तारै लान खोज्छे, तर फेरी भित्रि मनले भने ऊठाऊन दिईरहेको हुन्दैन्।, उटाबाट हेलो, भने स्वर बाहिर सम्मै सुनिरहेको थियो।)
हे हेल्लो..(परीको आवाजमा कंपनता मिश्रित थियो,)
मनमा जति रिस उठे पनि आफ्नोको लोग्ने आवाज सुन्दा भित्र कता-कता माया पनि पलाई रहेको जस्तो अनुभूती हुन्दो रहेछ।
आएको एक महिना भै सक्यो रे आज बल याद आयो मेरो…? किन गरेको फोन अहिले पनि तिम्रै बहिनिको मोबाईलमा गरेत भै हाल्थ्योनी, मेरोमा किन गरेको …? (प्रति प्रश्न गर्दै मनमा भएभरको रिस सबै पोखाई दिनछे।)
कति कटर, अनी निष्ठुरी रहेछ लोग्ने मान्छे,
लोग्ने बिदेशमा गए छ भनि बसीरहेको, उ नेपाल आएको १ महिना भन्दा बढी पो भै सक्यो भन्छ, घरमा नआई आफ्नो दिदीको मै बसिरहेको रे,
यत्रो ठुलो धोखा…! के
सोचेको होला मलाई” (परीको मनमा सुन्यता छाई सकेको थियो लोग्नेको कुराले, केहि सोच्न सक्ने स्थितिमै नरहेको जस्तो, अचनाकै सोच्नमा बाध्य हुन्छे, यत्रो संसारमा परी एकलो परेको अनुभुती हुन थाल्छ,)
किन,..? आखिर किन यस्तो ब्यबहार म प्रति..!
मैले के गरे त्यस्तो, आज
जिन्दगी भर संगै राख्छु, संगै बस्छु भनि, आफ्नो आमा बुबाले भनेका कुरा अनादरगरी आमा बुबाको बिश्वास भन्दा बढी बिश्वास गरी सधै सहयात्रि बनि बसौला भनि आएको बदलामा यस्तै पिडादायक कष्टपूर्ण तनावको जिन्दगिमा बस्नको लाग नै हो त….!
कुर्ताको सलको टुप्पो दायाँ हातको चोर औलामा बेर्दै बायाँ हातले कुममा भएका कपाल पछाडी तिर पठाऊँदै फेरी भन्दै जान्छे…,
आज घर आउला भोलि आउला भन्दै हप्तौ बिती सक्छ, तर २०, २५ किलोमिटर टाढाको दुरीमा रहेको दिदीको बाट आफ्नो घर उहाँ आउनुभएन, बिचमा कहिले काहि फोन त गर्छन रे तर मेरो मोबाईलमा हैन घरको cdma र उसकै बहिनीको मोबाईलमा,
जन्डिस् भएछ रे भने कुरा पनि अरु मार्फत थाहा पाऐ,
हुन सक्छ
त्यस्तै केहि बिरामी नै भएको भएरै फिर्ता पठाएका होला,
जन्डिस मात्र भए त ठिकै छ उपचार गरे निको भै हाल्छ,
तर अरु कुनै HIV Ads.. या स्वाईनफ्लूत जस्तो भयानकरोग भएकोले त वापस पठाएको हैन भनि मनमा चिंन्ता पनि लाग्थ्यो, आखिर श्रीमान त मेरै हो नी..? मनमनै अनेकन शंकाले ग्रसित बनाई दिन्छ परीको कोमल मुटुलाई।
जानेबेलामा पनि त्यती कर त गरेकी हैन नी,
गरिरहेको काम छोडी,
अनी भिषा पनि २, ३ बर्षको बाँकी छदैछ पो भनेकी थिई,
र नेपालमा बसी केपो काम गरीखाने,
बरू उटै केहि बर्ष काम गर्नु केहि रुपैया कमाऊँ
अनी फर्केर यतै केहि काम धंन्दा गरी बसौला त भने नी,
त्यसमा मेरो कुनै के स्वार्थ लुकेको छ..?
यदि त्यस्तो भएको भए उहाँ नभएबेला पनि कतै नगई सारा दिन सासु ससुरो अनि नन्दहरुको सेवा गरी रात दिन आफ्नो आकांक्षाहरुलाई दबाई घर भित्रै कैदी जस्तो भई कोई बसिरहन्छ….?
मानिस जति सोझी र ईमान्दार छ त्यस्तैले बढी दु:ख कष्ट अनी यातना पनि सहेर बस्नु पर्दो रहेछ। कतिका बुहारीहरु लोग्ने नभएको फाइदा उठाई आफ्नो लोग्नेले पठाईएको पैसा यता बसी दिनभरी घुम्दै उडाई रहेको हुन्छन्।
तर आफ्नो भने न कहिले पैसा नै पठाएको छ,
न आफु कहि घुम्ने फुर्सतै पाउँछ,
सारा दिन त घरकै काममा ब्यस्त भेरहेको हुन्छ,
कहिले घुम्न जाने…? खै,
आफ्नो त कर्मनै उस्तै पैसाको त कुरै छाडौ
छोराको फी. पनि तिर्न पुग्ने गरि कहिले पैसा पठाएको थहा छैन।
घुम्नजानलाई पैसा काहाँ बाट ल्याऊँ…?
माईती तिरको पनि के कुरा गरौं हामीले भनेको कुरा मानेनन् आफ्नो ईच्छाएको केटो सित गईन भनेर जतिबेला पनि घोच्याई रहनुहुन्छ र आज यता उताको कुरो हामीलाई नसुनाऔ भनुहुन्।

क्रमश: